Het verslag door Riek Zuidwijk
10-11-(20)03
Samanta vroeg mij iets over de tweede oorlog te schrijven, maar er is al zo veel over bekend. Daarom schrijf ik maar iets over wat wij meegemaakt hebben.Ons huis was toen door de Duitsers gevorderd. Wij mochten er wel in blijven wonen, maar als er een paar soldaten met elkaar wilde praten, moesten wij naar de keukenkamer en zij gingen in de (woon)kamer zitten en daar mochten wij niet meer komen.
Wij hoorden toen ook wel eens dat ze naar de Engelse radio zaten te luisteren.
Ons huis had ook 'n kelder, daar hebben de Duitsers het raam en de muur daaronder weg gehaald, zodat ze vanuit het huis zo de loopgraaf, die naast ons huis lag, in konden lopen.
Doordat er veel soldaten in ons huis kwamen, leerde je er verschillende kennen en werd er ook met hun gepraat. We merkten dat er ook bij waren die erg tegen deze oorlog waren, maar "bevel is bevel".
Zo was er ook Helmud, Duitser, maar woonde in Zwitserland. Als herinnering aan zijn moeder had hij 'n klein rozenkransje dat zijn moeder hem had meegegeven. Hij was 17 jaar en echt nog een jongen, veel heimwee en verdriet, hij wou deserteren.
Wij hebben toen met onze kapelaan, die ook veel verzetwerk deed, gepraat.
Hij zorgde voor 'n fiets, burgerkleding en een adres waar hij heen kon. Helmud zou in uniform op de fiets ergens heen gaan, zich daar verkleden en dan naar het adres wat kapelaan Meerderboer (Meereboer) hem had gegeven.
Helmud had zijn fiets klaar staan met achterop in 'n zak de burg(er)kleding. Hij kwam nog even naar binnen om te bedanken en gedag te zeggen, toen er een paar Duitse soldaten naar binnen kwamen en zeiden: Helmud kom gauw, we moeten naar het front. We waren sprakeloos.
We hebben nooit meer iets van Helmud gehoord. De fiets heeft er nog een paar dagen gestaan en is weer naar de kapelaan terug gegaan.
Mevr. H.P. Alsemgeest-Zuidwijk
Het huis dat gevorderd was door de Duitsers
Het huis waar Riek over schrijft is het woonhuis van haar ouders en het adres was de Gevers Deynootstraat 61 te Loosduinen. Nu heet die straat De Buitentuinen.
Het huis is waarschijnlijk gevorderd door de ideale ligging. Het lag aan de rand van Loosduinen en keek uit over de Geest. Dit is nog goed te zien op de luchtfoto rechts, die gemaakt is tijdens de tweede wereldoorlog. Waar eerst de Geest lag ligt nu de woonwijk Waldeck.
Kapelaan Meereboer
De in het verslag vermelde kapelaan Meereboer heette Cornelis Petrus Meereboer. Hij was op 9-3-1907 geboren te Niedorp ('t Veld). Hij was tot priester gewijd op 30 mei 1931. Hij was eerst kapelaan in Roelofsarendsveen, Den Helder en IJmuiden.
Op 27-8-1936 werd hij kapelaan in Loosduinen en woonde hij in de Pastorie aan de Emmastraat 114.
Hij was oprichter van het Noodcomité ten behoeve van de voedselvoorziening in de hongerwinter van 1944. Hierover is nog een film bewaard gebleven. Zie: Film Noodcomité Loosduinen.
Kapelaan Meereboer was van grote betekenis voor Loosduinen in de tweede wereldoorlog. Daarom werd later een straatnaam naar hem vernoemd.
Na de tweede wereldoorlog was hij nog kapelaan in Dordrecht. In 1954 werd hij benoemd tot bouwpastoor te Alblasserdam. en in 1959 werd hij benoemd tot pastoor van de St. Willibrord-parochie in Rotterdam.
Op 27 september 1962 overleed pastoor Meereboer. Hij was op bezoek in Noord-Holland en werd daar door een beroerte getroffen. Hij werd begraven in het familiegraf bij de RK kerk van de H. Joannes de Doper te Schoorl.
Wie is Helmut?
Helaas vermeldt het verslag van Riek geen achternaam. Het is heel waarschijnlijk dat de voornaam eindigt met een 't' of met 'th'. Op de site van het NIOD zijn enkele foto's terug te vinden van enkele jong uitziende Duitse Helmuts, die in het Kriegslazarett - een oorlogshospitaal - zijn beland. Maar wie de Helmut is die in de Geverts Deynootstraat verbleef, blijft voorlopig nog een vraag.
Bronnen:
- Delpher
- Haagse beeldbank
- NIOD
